Wie & Warum

Masalar kurulacak yarın maltaya . Sayımdan hemen sonra birlikte kahvaltı. Herkes odasına dağılacak. Başlayacak hazırlıklar. Giyinilecek. Süslenilecek. Ne yani, dört duvar arasındaysak ölmedik ya. Hem kim demiş burada makyaj yapılmaz diye. Oo herkes şıkır şıkır. Maltadayız yine. Herkes hazır. Büyüklerin elleri öpülüyor önce. Sarılmalar. Kucaklaşmalar. Bayramlaşmalar. Herkes elinden ufak tefek bir şeyleri hediyeleşme için veriyor. Rastgele hediyeleşmeler ve sonra. Sonra şarkılar türküler. Gözler derya deniz. Birbirimizden ve dört duvarımızdan başka kimsemiz yok. Aynı binada babam var. Mazgaldan bayramlaşıp gelsem diyeceğim. Diyeceğim de. Kim duyacak. Kim dinleyecek. Mecbur gününü bekleyeceğiz. Ne yapalım. Yan koğuşun bahçesinden sesler gelecek. Bayramımız kutlanacak. Burada böyle. Kalpler bir ya. Görmeye ne hacet. Anlaşıp ayrılacağız. Öğlene çiğköfte partisi var. Herkes bahçede olsun. Pardon maltada. Bahçe dediğin çayır çimen. Malta dediğin koca bir beton. Ha ama giderin kenarları bazen ...

Ve fırtına bitti. En azından geçen yıl bugünkü fırtına. Ama nasıl atlattığım da, nasıl hayatta ve ayakta kalmayı başardığım da dipdiri zihnimde. Bırak hatırlamamayı daha da kazınıyor. Fırtına gerçekten bitti mi bitmedi bunu hiç birimiz bilemiyoruz. Fakat gerçekten kesin olan bir şey var ki: Aynı kişi değilim. Çok kez özgürlüğüm elimden alındı, çok kez özgürlüğüm elime verildi.  Göğü gördüm özgür oldum, suyu gördüm özgür oldum, toprağı gördüm özgür oldum.  Basit değil mi, hava yani, alt tarafı hava. Ama değil, vallahi değil, billahi değil. O kısıtlı alandan göğü görmeye çalışmak. Görememek. Etrafında yükselen duvarlar. Teller. Kuşa hasret. Kışa hasret.  Özgür olduğum gün demiştim ki; gördün mü bak ne kadar çok adım attık. Sınırsızca adım attık. Göğü uçsuz bucaksız gördük.  Basit değil mi, su yani, alt tarafı su. Ama değil, vallahi değil, billahi değil. Ne yollara, ne yıllara gebe kim bilir. Kimini boğan, kimini yaşatan su. Basit değil. Basite almaya gelmez. ...