Yan-Gın






Kimse kimsenin yerine yanmıyordu ya...
Ve kimsenin yangını da,
kimseninkine uymuyordu.
Yanıyordum.

Sonra dedim ki;
yanıyorsun da,
yanmanın neresindesin?

Başı geçeli epey oldu.
Başı çekeli...
Başa geleli...

Ortası?
Yoktu.

Hele sonu...
Bundandır;
son kerte yangındır,
son kerte yanmaktır.
Sondur da, sonu yoktur.

Bir başladın mı yanmaya,
bir başladın mı her şeyi o sanmaya,
bir başladın mı her anında anmaya,
bir başladın mı...
Yangının kutlu olsun.
Yangının mutlu olsun.

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Schicksal oder Wille?

Ömür Hanımla Güz Konuşmaları

Sol Anahtarı/ Sol Anahtarı