Yan-Gın
Kimse kimsenin yerine yanmıyordu ya...
Ve kimsenin yangını da,
kimseninkine uymuyordu.
Yanıyordum.
Sonra dedim ki;
yanıyorsun da,
yanmanın neresindesin?
Başı geçeli epey oldu.
Başı çekeli...
Başa geleli...
Ortası?
Yoktu.
Hele sonu...
Bundandır;
son kerte yangındır,
son kerte yanmaktır.
Sondur da, sonu yoktur.
Bir başladın mı yanmaya,
bir başladın mı her şeyi o sanmaya,
bir başladın mı her anında anmaya,
bir başladın mı...
Yangının kutlu olsun.
Yangının mutlu olsun.
Yorumlar
Yorum Gönder