Wie & Warum

 Zarfın üstüne ismini yazıp postanedeki memura uzatıyorum. Memurda zarfı geri uzatıyor bana. Bunun üzerine yaşadığın şehrin ismini yazıyorum. Memur başını iki yana sallayıp, geri veriyor zarfı. Bu defa oturduğun semtin ismini ekliyorum. Hayret, zarf yine karşımda. Cadde ismi de yetmeyince, sokağın adını yazıyorum. Fakat, memur ısrarla kaşlarını havaya kaldırmaya devam ediyor. Bu sefer apartmanın ismini yazmak zorunda kalıyorum. Memur “numarası” diye azarlıyor beni. Apartmanın numarasını da yazıp hışımla veriyorum zarfı. Memur ayağa kalkıyor. Bir adım geri çekiliyorum. “Daire numarasını da yazacaksınız! ” diyor, nazikçe. Daire numarasını da yazıyor, sonra kendimden emin bir şekilde gülümseyerek uzatıyorum zarfı.. Memur önce cebinden bir mendil çıkartıp alnındaki terleri siliyor. Sonra sesini kalınlaştırarak: “Pul” diyor.”Pul! ”Demek yazdıklarımı sana ulaştırabilmek için küçük bir bedel ödemem gerekiyor. Elimi cebime atıp bozuk para arıyorum. Bozuğum yok. Cüzdanımdan çı...

Ortak dokunduğumuz tek şey yalnızca pulsuz bir mektuptu demiştin. Pulsuz bir mektup... İsmini duymayı aylarca beklediğin, Geldiğinde kendinden geçtiğin, Hâlde hâldaşının ellerinden kopup gelen, pulsuz bir mektup... Anlamını bu soğuk duvarların ardında kazanıyor. Seni sana anlatanın, sana seni hatırlattığı şiirlerle dolmuş şekilde,  anlam kazanmayı bekliyor. Her harfin aleviyle ayrı yandığın pulsuz mektup, Vuslatını bekleyen iki kalbin mahremine bir damga vuruyor. Firâkın acısına şahit nice damgalar birikiyor. Damgalar damla damla büyüyor. Yâreme şahit ol Yâr(cc)... Fatma Betül

Ne yapabiliriz?  Yaşamak gerek! (Bir sessizlik)  Yaşayacağız Vanya Dayı. Çok uzun günler, boğucu akşamlar geçireceğiz. Alınyazımızın bütün sınavlarına sabırla katlanacağız. Bugün de, yaşlılığımızda da, dinlenmek bilmeden, başkaları için çalışıp didineceğiz. Ecel saati gelip çatınca da, usulca öleceğiz ve orada, mezarın ötesinde, çok acı çektik, gözyaşı döktük, çok acı şeyler yaşadık diyeceğiz. Ve Yaratıcı acıyacak bize ve biz seninle, canım dayıcığım, parlak, güzel, sevimli bir hayata kavuşacağız ve buradaki mutsuzluklarımıza sevecenlikle, hoşgörüyle gülümseyeceğiz ve dinleneceğiz. İnanıyorum buna dayıcığım, bütün kalbimle, tutkuyla inanıyorum. (Voynitski'nin önünde diz çöker ve başını onun avuçlarına koyar. Yorgun bir sesle tekrar eder.)  Dinleneceğiz! Dinleneceğiz! Melekleri dinleyeceğiz, elmas gibi yıldızlarla kaplı gökleri göreceğiz. Dünyanın bütün kötülüklerinin, tüm acılarımızın, dünyayı baştan başa kaplayacak olan merhametin önünde silinip gittiğini göreceğ...

Ve bir tefe'ülün sıcaklığı sarar yüreği. Yazmak isteyen kalbin, anlatamadıklarına yol olur. Hem her zaman anlatmak şart mıdır? Anlatamamaktan doğmaz mı kimi zaman? Anlatamadıkça yanar canın, yandıkça çıkar acın. Acımız dinmesin efendim. Dinmesin de varsın anlatamayalım. Kim bilir belki de en iyi o zaman anlatırız. Yüreği saran tefe'ül: " İçine düştüğüm hâlleri tek isimle ifade edememe hâlimle içerledim bütün isimlere. İsmi koyulmamış bir hâle düştüğümü bilmek arttırdı acımı. Adı koyulmuş bir yığın ayrıntıdan oluşturduğum ben, kendimi, hatibi muhattabı, başlangıcı ve noktası olan tek bir özet cümlesine dönüştürebilseydim, BÖYLE YANMAYACAKTIM.  Nâzan BEKİROĞLU " Anlatamadıklarım: " Kalpte konuşan mı dile vururdu, kalple konuşan mı? Peki ya kalple konuşan, kalpte konuşansa. Dil susup, kalp konuşuyorsa, dili susturan kalpte konuşan olmalıydı. Dilimi susturanın, kalbimdeki haykırışlarıyla yanıyordum bu sıra. Susturamadığım haykırışların dinginliğ...

Halil Cibran diyor ve susuyorum.Lübnan asıllı ABD'li felsefe yazarı, romancı, mistik şair ve en özeli de ressam.6 Ocak 1883 ve 10 Nisan 1931 yılları arası Kahlil Gibran, Khalil Gibran, Jubran Khalil Jubran olarak da bilinen bir zât... "Ermiş" kitabından "Sisten Bir Adam" yazısını paylaşmak üzere başladım bu yazıma. Zirâ herkes okumalı. Ermiş (The Prophet) deyip geçmeyin. Temeli 1923'lere dayanıyor. Eserlerinin özü niteliği taşıyan bu eseri, onu tanımaya başlarken, tercihleriniz arasında ilk sıraya almalısınız. Sisten Bir Adam ‘Kelime’nin gücünü ve büyüsünü bütünüyle kavramış biri hakkında konuşmak oldukça zorlu. Ve zorluğunca zorunlu da. Zorlu; zira bir damla olmaktan Öte engin bir umman. Bir kil değil ki şekil verebilelim, bir sis yalnızca avucumuzdan dağılan. Üzerine uyacak elbise aradığımız bir bedenden ziyade bedenleri dik tutan bir ruh. Fırçamızın ucundaki bir boya değil, altından geçmeye çabaladığımız bir eleğimsağma.  Hulasa: Nev-i şahsına...